La januara numero de la revuo Esperanto enhavas pli da
eraroj ol oni povas akcepti de profesia redaktoro.
Mi klopodos klarigi la
fuŝadon;
1- Mi tre insistis, jam ĉe la intervjuo kiel kandidato,
por radikala refasonado de la revuo. UEA-estraro diris "jes, faru"
kaj kvankam oni pagis profesiulon por elpensi la revuon sub nova aspekto, mi
ĉiam ĝisfunde partoprenis ĉiujn etapojn.
2- Alia reformo foruzis mian tempon: la novaj gvidolinioj,
la novaj sekcioj ktp, alivorte, paralele
kun la refasonado de la revuo laŭ la grafikado, mi laboris por la
enhava refasonado.
Mi devis tralegi ĉirkaŭ 30 ekzemplerojn de la revuo,
prunteprenitajn el la biblioteko
de Esperanto-Asocio de San-Paŭlo - por havi superrigardon pri la revuo. Ni notis, komparis numerojn, metis sub lupeon la
enhavon ktp.
3- Dume mi devis iom post iom proksimigi mian laborteamon al la UEA-stabo por diskuti miajn proponojn por la reformo. Dum longa tempo ni ĉiuj ĝisfunde diskutis ĉiun etan detalon. La estraro de UEA tre profesie kaj zorge pritraktis ĉiujn prezentitajn proponojn.
La tri supraj eroj foruzis longan tempon, ekde la 14-a de
oktobro, kiam Mark Fettes informis min ke, "la Estraro de UEA unuanime
subtenis vian elekton kiel la nova redaktoro de
la revuo Esperanto." Tiam mi jam sciis pri la limdato por livero de
prespreta dosiero al la presejo en Roterdamo: la 20-an de decembro. Do, nur du
monatoj kaj kelketaj tagoj por prezenti al
Esperantujo tute novan revuon.
Mi komencis okupiĝi sole pri redaktado nur 20 tagojn antaŭ
la limdato. La
tempopremo, la malbona organizado de la fluo de la tekstoj , de ricevado ĝis
lasta revizio (ĉi tion mi neglektis!), la laciĝo kaj la ofta maldormado ekde la
14-a de oktobro kunlaboris por tre fuŝa kontrolado de la tesktoj, ne flanke de
Ionel kaj Rob, la oficialaj teskto-kontrolistoj de UEA, kiuj ĉiam tre zorgeme
kaj kompetente faris sian laboron. Cetere, mi planis sendi ĉiun teskton
redaktitan de mi al kelkaj kunlaboremaj
esperantistoj - brazilanoj kaj eksterlandanoj - sed apenaŭ sendis iujn tekstojn, ĉar tio plilongigus la
tempofluon ĝis la lasta revizio.
Ofte mi fuŝe - eble pro troa laceco, manko de zorge
elpensitaj proceduroj kaj granda tempopremo - sendis al la enpaĝigisto ne
kontrolitan version de tesktoj jam
kontrolitaj de Ionel kaj Rob. Poste mi devis en la lasta momento, post
enpaĝigo, ŝanĝi la tekston sur la ekrano.
Ho ve, ankaŭ mi decidis en la lasta momento ŝanĝi la
enkondukon pri la ĉeftemo, kaj jen
fuŝego eksaltas nun antaŭ la legantaro en 120 landoj!
Do, pri ĉiuj eraroj en la januara numero de Esperanto, B
kulpas, ne la homoj kiuj helpis lin.
Kion fari? La redaktoro B nun jam laboras por la februara
numero kaj starigis rigidan labormetodon por la fluo de la kontrolado de tesktoj.
Certe la februara numero estos pli bona ol la januara, sen
grandaj fuŝoj.
Ek al la februara numero!
Mi bone komprenas viajn problemojn pri la unua numero! Certe iom post iom kreiĝos taŭga laborfluo! Sukceson!
ReplyDeleteKara Rogener, jes ja, la ŝlosilo por bona laboro estas taŭga laborfluo. Gravas aliflanke la spertiĝo iom-post-ioma kaj bedaŭrinde tiu spertiĝo okazas ankaŭ pro la farintaj eraroj.
ReplyDelete